Αυτή την εποχή οι μέλισσες αρχίζουν να περιορίζουν το ζωτικό τους χώρο και να προετοιμάζονται σιγά σιγά για το χειμώνα. Όσο ποιο σφιχτό είναι το μελίσσι τόσο καλλίτερα οργανώνει το χώρο του . Έτσι περισσεύουν άδειες κερήθρες , συχνά όλος ο επάνω όροφος , οι οποίες πρέπει να απομακρυνθούν από την κυψέλη και να πάνε στην αποθήκη για να χρησιμοποιηθούν την ερχόμενη άνοιξη που θα αρχίσει το μελίσσι να μεγαλώνει . Έχουν όμως ένα μεγάλο εχθρό που μπορεί να τις καταστρέψει ολοκληρωτικά και πολύ γρήγορα . Τον κηροσκόρο , μια μικρή πεταλούδα που πετά τη νύχτα και γεννά τα αυγά της στις κερήθρες . Όταν βγουν οι προνύμφες τρέφονται με τα υπολείμματα από τον γόνο στις κερήθρες και με το κερί και είναι πολύ λαίμαργες με αποτέλεσμα να καταστρέφουν όλη την κερήθρα.
Παλιά για την συντήρηση τους χρησιμοποιούσαν οι μελισσοκόμοι ναφθαλίνη , κηροσκορίνη (παραδιχλωροβενζόλιο) , διβρωμιούχο αιθυλένιο ,και διοξείδιο του Θείου (καύση θειαφιού)
Αποδείχτηκε όμως ότι υπολείμματα των χημικών αυτών απορροφούνταν από το κερί και πέρναγαν στο μέλι. Αυτή ήταν και η αιτία που πριν μερικά χρόνια έγινε τόσος ντόρος για μολυσμένο μέλι . Για μένα η αλήθεια ήταν στην μέση. Ούτε οι υπερβολές των ΜΜΕ ούτε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Τι γίνεται τώρα. Οι περισσότεροι μελισσοκόμοι συντηρούν τις κερήθρες σε μεγάλα ψυγεία συντήρησης για όλο το διάστημα μέχρι να τις ξαναχρησιμοποιήσουν ή καταψύχοντάς τες για κάποιο χρονικό διάστημα (πεθαίνουν όλες οι μορφές του σκόρου, αυγό ,προνύμφη, πεταλούδα) και μετά στην αποθήκη μονωμένες για να μην μπορεί να πλησιάσει ο σκόρος.
η καύση θειαφιού δεν αφήνει υπολείματα, επιτρέπεται και στην βιολόγικη μελισσοκομία.
ΑπάντησηΔιαγραφή